Over non-dualiteit en de dynamiek tussen mannelijke en vrouwelijke energieën.
David Deida - Daniel Odier - Jan Geurtz
Er zijn overeenkomsten tussen de inzichten van Daniel Odier en David Deida met betrekking tot non-dualiteit en de dynamiek tussen mannelijke en vrouwelijke energieën. Beide auteurs benadrukken het belang van het integreren en balanceren van deze polariteiten om tot een diepere spirituele en relationele vervulling te komen.
Overeenkomsten:
Integratie van Mannelijke en Vrouwelijke Energieën: Zowel Odier als Deida bespreken het concept van mannelijke en vrouwelijke energieën (vaak aangeduid als Shiva en Shakti in tantrische tradities) en het belang van hun integratie. Odier benadrukt de non-dualistische benadering van het tantrisme, waarbij tegenstellingen zoals mannelijk en vrouwelijk niet gescheiden zijn, maar geïntegreerd dienen te worden. Deida spreekt over de polariteit tussen deze energieën en hoe het balanceren ervan kan leiden tot diepere intimiteit en passie in relaties.
Non-dualiteit: Beide auteurs leggen de nadruk op het overstijgen van dualistisch denken. Odier’s werk richt zich op het ervaren van eenheid en het integreren van schijnbare tegenstellingen om een staat van non-dualiteit te bereiken. Deida bespreekt in “Blue Truth” hoe het omarmen van zowel het absolute (het onvergankelijke, eeuwige bewustzijn) als het relatieve (de veranderlijke vormen en ervaringen) leidt tot een vollediger en authentieker leven.
Authentieke Zelfexpressie: Beide auteurs moedigen aan tot het ontdekken en uitdrukken van het authentieke zelf. Odier benadrukt het belang van het volledig accepteren van de realiteit zonder oordeel of weerstand, wat leidt tot een diepere verbinding met het zelf en de omgeving. Deida spoort lezers aan om hun diepste waarheid te leven en uit te drukken, voorbij sociale conditioneringen en persoonlijke angsten.
Verschillen:
Hoewel er overeenkomsten zijn, benaderen beide auteurs het onderwerp vanuit verschillende perspectieven:
Culturele en Filosofische Achtergrond: Odier’s werk is diep geworteld in de shivaïtische tantrische traditie van Kasjmir, met een sterke nadruk op meditatie, non-dualiteit en het integreren van spirituele en zintuiglijke ervaringen. Deida’s benadering is meer westers en psychologisch georiënteerd, met de nadruk op persoonlijke ontwikkeling, seksuele polariteit en dynamiek in moderne relaties.
Doelgroep en Toepassing: Odier richt zich op het overbrengen van traditionele tantrische wijsheid en spirituele oefeningen voor individuele beoefening. Deida’s werk is meer gericht op koppels en individuen die hun relaties en seksuele dynamiek willen verdiepen, met praktische adviezen voor het dagelijks leven.
Samenvattend delen Daniel Odier en David Deida vergelijkbare inzichten over het integreren van mannelijke en vrouwelijke energieën en het streven naar non-dualiteit. Hun benaderingen en toepassingen verschillen echter, wat verschillende perspectieven biedt voor degenen die geïnteresseerd zijn in persoonlijke en spirituele groei.
Over Authentieke Zelfexpressie (3)
Volgens Deida:
Stel je voor dat je in een situatie bent waarin je instinctief voelt wat je wilt of nodig hebt, maar je twijfelt omdat je bang bent voor afwijzing, kritiek of ongemakkelijke reacties. Misschien houd je jezelf in tijdens een gesprek omdat je denkt dat anderen je raar zullen vinden. Of je blijft in een relatie of baan hangen die niet goed voelt, omdat je denkt dat dat ‘zo hoort’. Dit is wat David Deida bedoelt met sociale conditionering en persoonlijke angsten: de onbewuste patronen en angsten die ons ervan weerhouden om echt te zijn wie we diep vanbinnen zijn.
Wat Deida aanmoedigt, is om voorbij die remmingen te gaan en je diepste waarheid te leven—ook als dat betekent dat je tegen verwachtingen ingaat. In de praktijk betekent dit bijvoorbeeld:
- Als je liefde voelt, laat je dat merken. Je wacht niet tot het ‘gepast’ is of tot de ander het eerst zegt. Je laat je genegenheid vrij stromen, zonder angst voor kwetsbaarheid.
- Als je een sterke passie of roeping voelt, ga je ervoor. Ook al vertelt je omgeving je dat het geen goed idee is of dat je ‘realistischer’ moet zijn.
- Als je een grens voelt, stel je die. Je blijft niet ergens in hangen uit beleefdheid, maar spreekt je uit en kiest wat goed is voor jou.
- Als je een verlangen voelt om te dansen, zingen of iets uit te drukken, doe je dat. Ook al denkt een deel van je dat het ‘gek’ is.
Een concreet voorbeeld: Je loopt op straat en je ziet een vreemde vrouw of man die je diep raakt. In plaats van te denken: Ik kan toch niet zomaar iets zeggen? of Wat als ze me raar vindt?, volg je je impuls en zeg je iets oprechts: Je hebt een prachtige energie, ik moest je dat gewoon even zeggen. Niet om iets te krijgen, maar omdat dat is wat echt in je leeft.
Of: Je zit in een gesprek waar mensen klagen en negatief zijn. In plaats van mee te doen, spreek je je waarheid: Ik voel dat we hier iets moois uit kunnen halen, in plaats van te blijven hangen in wat er misgaat. Ook al brengt dat een risico met zich mee dat je wordt gezien als ‘te idealistisch’.
Volgens Deida gaat dit niet alleen over eerlijk zijn in woorden, maar ook in lichaamstaal, energie en aanwezigheid. Het betekent dat je volledig aanwezig bent, dat je niet terughoudt wat in jou leeft en dat je niet jezelf kleiner maakt om aan de verwachtingen van anderen te voldoen.
Uiteindelijk gaat het erom dat je leeft vanuit een diepe afstemming met wie je werkelijk bent, zonder te worden tegengehouden door angst of de drang naar goedkeuring. Dit is wat hij bedoelt met je diepste waarheid leven en uitdrukken.
Volgens Odier:
Ja, je kunt dezelfde conclusie trekken bij Daniel Odier, maar zijn benadering is subtieler en meer geworteld in de non-dualistische tantrische traditie. Waar Deida een sterk accent legt op de dynamiek tussen mannelijke en vrouwelijke energieën en hoe die zich manifesteren in relaties en seksualiteit, benadert Odier het concept van authentieke zelfexpressie meer vanuit de totale aanvaarding van de werkelijkheid zoals die is—zonder oordeel, zonder verzet en zonder angst.
Voor Odier betekent dit dat je jezelf niet alleen uitdrukt zoals je werkelijk bent, maar dat je ook het leven accepteert zoals het komt. Waar Deida meer spreekt over actie (het bewust tonen van je essentie in de wereld), legt Odier de nadruk op aanwezigheid en het loslaten van mentale constructies die je van je ware aard afhouden.
Een voorbeeld uit zijn werk: Stel dat je geconfronteerd wordt met intense emoties—zoals liefde, verdriet of verlangen. In plaats van die gevoelens te onderdrukken of er betekenis aan te geven vanuit je geconditioneerde denken, vraagt Odier je om ze volledig te doorvoelen, zonder verzet. Het pad naar authentieke expressie loopt bij hem via radicale acceptatie en volledige overgave aan het moment.
Wat betekent dat in het dagelijks leven?
- Je probeert niet te ‘worden’ wie je denkt dat je moet zijn, maar je bent simpelweg wie je al bent. Geen rol, geen façade, geen streven om iets te bereiken.
- Je oordeelt niet over jezelf of anderen. Je ziet de wereld zoals die is, zonder de behoefte om die te veranderen.
- Je laat je leiden door je directe ervaring in plaats van door concepten of verwachtingen. Als je een impuls voelt om stil te zijn, dan ben je stil. Als je voelt dat je iets moet zeggen, dan zeg je het, zonder bang te zijn voor de reactie.
- Je staat toe dat de liefde en energie in je lichaam vrij stromen, zonder angst voor de consequenties. Dat betekent niet dat je altijd maar impulsief handelt, maar dat je niet langer leeft vanuit terughoudendheid of angst voor afwijzing.
Een belangrijk verschil met Deida is dat Odier minder bezig is met wat je doet en meer met hoe je aanwezig bent. Waar Deida’s leer soms bijna strategisch klinkt (je mannelijke kern moet leiden, je vrouwelijke energie moet stromen), zegt Odier eigenlijk: Er is niets te doen. Stop met proberen en wees volledig aanwezig in het moment. Dan volgt alles vanzelf.
Dus ja, de kern van hun boodschap is hetzelfde: leef je diepste waarheid zonder angst. Maar waar Deida een meer actieve, polariteitsgerichte benadering hanteert, nodigt Odier je uit om simpelweg alles te laten zijn en je daar volledig in over te geven.
Volgens Jan Geutz
Jan Geurtz sluit in grote lijnen aan bij zowel Daniel Odier als David Deida, maar hij brengt het vanuit een boeddhistisch geïnspireerde visie op zelfliefde en afhankelijkheid. Zijn werk, vooral Verslaafd aan liefde, draait om de illusies die we creëren over onszelf en anderen en hoe deze ons weghouden van authentieke zelfexpressie en ware liefde.
Net als Odier en Deida moedigt Geurtz aan om voorbij sociale conditioneringen en angsten te leven. Maar in tegenstelling tot Deida’s nadruk op mannelijke en vrouwelijke polariteit en Odiers focus op non-duale acceptatie, legt Geurtz vooral uit hoe ons ego zichzelf gevangen houdt in destructieve patronen van hechting en zelfafwijzing.
Wat betekent dit in de praktijk?
- We zoeken constant bevestiging van anderen om ons goed over onszelf te voelen. Geurtz stelt dat bijna iedereen diep van binnen een gevoel van fundamentele onzekerheid heeft. Omdat we bang zijn voor afwijzing en eenzaamheid, zoeken we liefde en waardering buiten onszelf.
- Ons verlangen naar liefde is vaak gebaseerd op zelfafwijzing. In plaats van liefde te voelen vanuit een vrije, open plek in onszelf, gebruiken we relaties en aantrekkingskracht als een manier om onszelf tijdelijk beter te voelen.
- Ware vrijheid ontstaat als je leert om je eigen pijn en angsten volledig toe te laten, zonder ze te willen fixen of weg te stoppen. Dit lijkt op wat Odier zegt over totale acceptatie, maar Geurtz legt veel nadruk op hoe onze verslaving aan bevestiging dit proces blokkeert.
Hoe past dit in het dagelijks leven?
Stel dat je verliefd wordt op iemand die jou niet dezelfde intensiteit teruggeeft. De meeste mensen reageren dan vanuit angst: ze gaan harder hun best doen, eisen meer aandacht, of trekken zich juist terug uit angst om gekwetst te worden. Geurtz zou zeggen: stop met vechten tegen die gevoelens. Voel de pijn en de angst zonder oordeel. Besef dat die emoties niet zeggen dat je niet goed genoeg bent, maar dat ze voortkomen uit een diepgeworteld patroon van zelfafwijzing. Door ze volledig te doorvoelen, zonder er iets mee te hoeven doen, ontstaat er vanzelf vrijheid.
In relaties betekent dit ook dat je niet meer afhankelijk bent van een ander om je gelukkig te voelen. Dit betekent niet dat je afstandelijk wordt, maar dat je een liefdevolle verbinding aangaat zonder krampachtig vast te houden. Je bent vrij om lief te hebben, zonder te moeten krijgen.
Hoe verhouden Geurtz, Odier en Deida zich tot elkaar?
- David Deida richt zich op de energetische dynamiek tussen mannelijke en vrouwelijke polariteiten en hoe deze tot diepere aantrekkingskracht en waarheid in relaties kunnen leiden.
- Daniel Odier gaat een stap verder door alle concepten over identiteit en polariteit te laten oplossen in een non-duale staat van pure aanwezigheid en overgave aan wat is.
- Jan Geurtz zoomt in op hoe onze conditioneringen ons gevangen houden in een verslaving aan bevestiging en hoe we daar los van kunnen komen door radicale zelfliefde en acceptatie.
Ze komen alle drie op hetzelfde punt uit: je diepste waarheid leven zonder afhankelijkheid van bevestiging, angst of conditionering. De een focust op polariteit (Deida), de ander op non-dualiteit (Odier) en weer een ander op het doorzien van ego-gebaseerde hechting (Geurtz).
Je zou kunnen zeggen dat Geurtz vooral het psychologische en boeddhistische stuk blootlegt, Odier de mystieke en spirituele dimensie verkent en Deida de dynamiek in relaties en seksualiteit concreet toepast.
Ze vullen elkaar dus prachtig aan—afhankelijk van waar je in je eigen ontwikkeling staat en welke invalshoek je op dat moment het meest aanspreekt.